ایندکس سفالیک در نوزادان ایرانی

مقدمه: در مطالعات روی افراد بالغ ایرانی ، مشخص شده است که در آنها جمجمه ها بیشتر براکی سفال هستند. حال سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا این موضوع دربالغین ارثی می باشد و یا این که عوامل محیطی هم در ایجاد آن نقش دارند؟ روش : برای انجام این مطالعه توصیفی مقطعی از تمام نوزادان متولد شده طی شش ماه (از ابتدای اردیبهشت 1395) در بیمارستانهای الزهرا و هفده شهریور رشت استفاده شد. محاسبه ایندکس سفالیک در نوزادان با استفاده از قطر سنج ، با اندازه‌گیری نسبت بیشترین عرض جمجمه به بیشترین طول جمجمه ضرب در صد انجام شد. یافته ها: از287 نوزاد مورد مطالعه 162 نفر پسر (56/4%) و 125 نفر دختر (43/6 %) بوده‌اند. میانگین بیشترین عرض و بیشترین طول جمجمه به ترتیب 0/5980 ± 8/461 سانتی متر و  0/6998± 10/810 سانتی‌متر بوده است. میانگین ایندکس سفالیک افراد مورد مطالعه 5/090± 78/368 بوده است که در محدوده‌ی مزوسفال قرار دارد. در کل تعداد 115 نفر (40/1 درصد) دارای جمجمه‌ی براکی سفال، 103 نفر (35/9 درصد) دارای جمجمه‌ی مزوسفال، و 69 نفر (24 درصد) دارای جمجمه دولیکوسفال بودند. تفاوت آماری معنی داری در میانگین این پارامترها بین دخترها و پسرها به چشم نمی خورد. نتیجه گیری: در کل به نظر می‌رسد که براکی سفالی در بالغین به میزان زیادی به عوال محیطی مربوط می‌شود و عوامل ژنتیک در این بین نقش کمی ایفا می‌کنند و یا نقشی ندارند. مطالعات با حجم نمونه بیشتری توصیه می شود.